#10

Obudziłam się o około dziewiątej rano. Czułam jak głowa mi pęka po wczorajszym dniu. To było straszne uczucie, gorsze niż kac.

Podeszłam do lusterka. Żałowałam tej decyzji. Miałam jeszcze podpuchnięte, czerwone oczy, ale na szczęście i tak nie wyglądało to jakoś bardzo źle. Z szafy wyciągnęłam ten zestaw. Założyłam go na siebie oraz udałam się do łazienki, gdzie nałożyłam sobie makijaż. Tym razem wzięłam więcej pudru na twarz, ale niezbyt dużo. Nie chciałam wyglądać jak tapeciara, ale i nie chciałam mieć widocznych tych czerwonych oczu. Następnie zeszłam na dół. Nikogo nie było. 

Poszłam do kuchni. Wstawiłam wodę na herbatę oraz zaczęłam robić na szybko jakieś kanapki. 

Pokroiłam ostatnią suchą bułkę jaka była w chlebaku i posmarowałam końcówką masła. Wzięłam plasterki sera, ponieważ tylko one były w lodówce, położyłam na kanapce oraz zaczęłam konsumować.  Żułam wolno, bo czułam jakbym zaraz miała zwymiotować. Może to z tego stresu, ale jakiego znowu stresu skoro nie miałam zbytnio powodu, by się czymkolwiek denerwować.

Nagle usłyszałam trzask drzwi wejściowych, a osoba, która weszła, czyli Kim skierowała się od razu do kuchni.
Zaśmiałam się, bo miała na sobie okulary w kształcie serc, które kupiłam jej kiedyś choć nie sądziłam, iż kiedyś je jeszcze założy. Nawet nie robiłam sobie na to nadziei.

-No nie ! To ty już nie śpisz ? - zapytała zawiedziona

- Coś zrobiłam ? - zapytałam z wielkimi oczami

- Nie, ale specjalnie wcześniej wstałam, posprzątałam, poszłam do sklepu i chciałam ci zrobić śniadanie do łóżka, ale ty oczywiście musiałaś wszystko zepsuć ! A na dodatek jesz tą pieprzoną suchą bułkę ! - mówiła do mnie pod koniec z rozśmieszeniem

- Nie denerwuj się tak skarbie - uśmiechnęłam się do niej słodko - Kiedy indziej mi zrobisz, ale dziękuję - pocałowałam ją w policzek - A, no i ..jestem z ciebie dumna. - oznajmiłam

- Ach, tak ? Dlaczego ?

- Wstałaś tak wcześnie, gratuluję - zaśmiałyśmy się obie

- A dziękuję, dziękuję - stanęła do mnie bokiem wypinając dumnie pierś

Chciałam ugryźć kolejnego kęsa mojego śniadania, lecz Kim podbiegła do mnie i wyrwała mi ją z ręki. Spojrzałam na nią spod byka oraz przyglądałam się jej z miną typu ' WTF '.

- No i co się tak gapisz ? Zaraz zrobię ci coś ze świeżego pieczywa - wystawiła mi język

- Rozwalasz kobieto, nie poznaję cię - zaśmiałam się

- Też cię kocham. A ! Właśnie..zrobiłam porządki w naszej szafie w korytarzu i jakieś pudełko tam leży, podpisane jest twoim imieniem i chciałabym żebyś zobaczyła czy to coś ważnego, bo jak nie to ten ..można to wyrzucić żeby nie zajmowało miejsca.

- Kim, teraz tak poważnie. Czy ..czy ty bierzesz narkotyki ? - zapytałam niepewnie

- Co ?! haha, nie. Wiesz, że tylko okazyjnie - powiedziała ściszonym tonem

Pokiwałam głową najpierw w prawo, później w lewo  po czym skierowałam się do korytarza, w którym stało pudełko podpisane moim imieniem, a Kim zaczęła rozpakowywać zakupy.

Ucieszyłam się, iż nareszcie się zmieniła w stosunku do mnie. Znów jest tak jak było jeszcze w Ameryce i na początku pobytu w Londynie.

Na razie postanowiłam odpocząć od Harry'ego jak i Louis'a, i mamy. Na parę dni. Muszę sobie wszystko na spokojnie poukładać. Najpierw chciałabym sama dojść do ładu i składu, a dopiero po tym czekała mnie rozmowa z Lou jak i mamą.

Gdy miałam otworzyć dość spore pudełko, by spojrzeć co w nim jest usłyszałam z kuchni me imię. Od razu się tam skierowałam.

- No co jest ? - zapytałam

- Kupiłam dzisiejszą gazetę. Mogłabyś mi wytłumaczyć dlaczego jesteśmy na pierwszej stronie i to z One Direction ?! - zapytała krzycząc

Wyrwałam z jej rąk gazetę. Na pierwszej stronie byłam ja płacząca na chodniku wraz z Kim, a nawet moje zdjęcie gdy wychodziłam zapłakana z willi chłopców. Podpisane było to i tak dość łagodnie, bo : ' Kim jest ta dziewczyna ? Czyżby chłopcy z One Direction złamali jej serce ? O co mogło chodzić ? '

Spojrzałam na Kim spod gazety.

Patrzyliśmy sobie prosto w oczy.

- Ty ich znasz ? I nic mi nie powiedziałaś ?

- Czyli o to ci chodzi  ? Tak ? - zapytałam z niedowierzaniem

- Nie ! Jasne, że nie ! Ale ..dlaczego już nic mi nie mówisz ? Kiedyś było inaczej, a teraz muszę dowiadywać się o wszystkim z gazety ?!

- Nie  ! Kim ..to nie wszystko. Owszem poznałam ich, wczoraj u nich byłam. - oznajmiłam 

- I ? Coś jeszcze ?

- Tak. Ale nie mam siły ani ochoty ci teraz o tym mówić, nie jestem w stanie.

- No dobrze. Rozumiem - przytuliła mnie

- A ty nie masz mi nic do powiedzenia ? - zapytałam unosząc jedną brew ku górze

- Mam. Zmieniłam się tak, bo byłam o ciebie zazdrosna, to już wiesz, ale jeszcze dlatego żeby przypodobać się takim dziewczynom z salonu, w którym chciałabym znaleźć pracę. I ..poznałam pewnego chłopaka. - uśmiechnęła się szeroko - Jeszcze raz przepraszam. Wiem, że zawaliłam na całej linii, ale już nad tym nie panuję. - skrzywiła minę

- Dobra, skończmy to. Po prostu, od teraz starajmy się żeby było już tylko lepiej, ok ? No i wiesz..żebyśmy znów miały dobre kontakty.

-  Będę robiła co w mojej mocy ! Obiecuję - uśmiechnęła się lekko

- Kocham cię.

- Ja ciebie też dupo ty moja - pocałowała mnie w policzek

Kim zabrała się za ponowne robienie śniadania, a ja spojrzałam na telefon. Miałam wyciszony dźwięk oraz pełno wiadomości jak i połączeń nieodebranych od Styles'a. Usunęłam je wszystkie.

Jak już wspominałam, chciałam mieć od nich chwilę spokoju, bo przecież od paru dni codziennie miałam kontakt z Harry'm.

Nagle dostałam wiadomość od Gabi :

' Przyjedź szybko do studia. To ważne ! '

Zaraz jej odpisałam :

' Ale dzisiaj nie mam żadnej sesji ;p '

Gabi natomiast po raz kolejny odpisała :

' Wiem, ale musisz przyjechać ! '

Zrezygnowana wyłączyłam telefon. Napiłam się łyka pepsi z gwinta oraz skierowałam się w kierunku drzwi. 

W rogu pomiędzy kuchnią, a korytarzem stanęła Kim z nożem w ręku na co się zaśmiałam.

- A ty gdzie ?! - krzyknęła

- Muszę szybko podjechać do studia, nie wiem o której wrócę. - powiedziałam

- No dobra, ale pamiętaj ! Przychodzisz i porządkujesz to pudełko !

- Dobra, już dobra - pocałowałam ją w policzek

Wyszłam z domu. Złapałam taksówkę. Dopiero kiedy siedziałam na miejscu zorientowałam się, iż to ten sam taksówkarz co wczoraj, gdy mnie odwoził do domu.

- Widzę, że dzisiaj pani już jest w lepszym humorze. - uśmiechnął się szeroko

- haha, tak. Miło pana po raz kolejny widzieć. - posłałam mu uśmiech

- Panią również.

Powiedziałam na jaki adres ma mnie zawieźć oraz pojechaliśmy na miejsce.

- Za niedługo chyba zostanę pani osobistym taksówkarzem, skoro tyle razy się spotykamy - zaśmialiśmy się oboje

Po kolejnych paru minutach dotarłam na miejsce. Zapłaciłam za przejazd, wysiadłam oraz skierowałam się do środka budynku.

Kiedy weszłam nie działo się nic specjalnego. Poszłam do pokoju, w którym powinna znajdować się Gabi.

Zamiast niej ujrzałam tam pełno kwiatów, róż. Leżały wszędzie gdzie się dało.

Wzięłam jeden bukiet, oparłam się o parapet oraz wpatrywałam w piękne kwiaty. Po chwili usłyszałam głos dochodzący z progu drzwi. Kiedy spojrzałam w górę ujrzałam uśmiechniętą Gabi.

- Śliczne kwiaty, co ? - zapytała z uśmiechem

- Owszem. Dla kogo one ? - zapytałam tym razem ja

- Dla ciebie wariatko ! - zaśmiała się - Jedna połowa od Harry'ego, druga natomiast od Mike'a w ramach przeprosin - puściła mi oczko

- Harry'ego ?! On tu był ?! - zapytałam ze zdziwieniem

- Nie, kurier. - oznajmiła Gabi

- To dobrze. - odetchnęłam z ulgą

- Czemu dobrze ? - odezwał się jakiś głos dobiegający z korytarza

- Bo na razie nie mam ochoty was widzieć. Czyli ciebie też, Harry.

- Skąd wiedziałaś, że to ja ? - wszedł do pokoju, w którym się znajdowałam

- Nie jestem idiotką.

- Zgodzę się z tym. - przewróciłam oczami - Dlaczego nie zadzwoniłaś ? Wystraszyłem się. - mówił Harry

- Jak widzisz nic mi nie jest - uśmiechnęłam się - A teraz tam są drzwi - wskazałam w stronę wyjścia

- Lena ! No zrozum, że chciałem dla was dobrze ! - tłumaczył się

- Przyznaj, że spotykałeś się ze mną celowo, aby później mnie zaciągnąć do waszego domu, gdzie była ogromna szansa na moje spotkanie się z Louis'em. - mówiłam do niego z wyrzutem

Zawiesił się.

- A jednak - powiedziałam

- No dobra, tak. Ale polubiłem cię, nawet bardzo. To wszystko co mówiłem było prawdą ! - nadal się tłumaczył - A kiedy tak do mnie mówisz mam cholerną ochotę cię pocałować. - odruchowo zagryzłam dolną wargę

- Co ty powiedziałeś ? - zapytałam z niedowierzaniem

- Że mam cholerną ochotę cię pocałować.

Zaczął się do mnie przybliżać ciągle patrząc w moje oczy. No i znowu to samo. Znów mnie omotał tym czymś, czego nawet nie potrafię nazwać, ale dzięki temu mam ochotę poczuć smak jego ust. Nie miałam nawet jak się odsunąć do tyłu, gdyż byłam oparta o parapet.

Objął mnie ręką w pasie dzięki czemu byłam jeszcze bliżej niego. Teraz dzieliły nas już tylko milimetry do poczucia swoich ust.

Jednak w ostatniej chwili przerwał nam czyjś głos :

- Lena, słuchaj .. - zaczęła Gabi

Natychmiast się ze Styles'em od siebie oderwaliśmy po czym patrzyliśmy na siebie lekko zmieszani.

- Tak ? - zapytałam ją

- Wiesz, już nic.

- No mów  ! - zaśmiałam się

- Chciałam zapytać cię czy może masz ochotę iść na zakupy, ale jeśli nie, to ja już pójdę. - mówiła skrępowana

- Ja już będę leciał, mam próbę w studiu, a wy się dobrze bawcie, to pa. - pocałował mnie w policzek Harry i wyszedł

- No to my też idziemy, nie ? - uśmiechnęłam się szeroko

- Jasne - zaśmiała się Gabi

*******************************************************************

I co myślicie o 10 rozdziale ? :D

Jak to szybko zleciało, dopiero co dodawałam prolog ;o

Jak widzicie po raz drugi nie było im dane się pocałować xD
Zaraz mnie szlag trafi...ciągle zmieniam , poprawiam to co się jakoś dziwnie zapisało choć nie mam pojęcia dlaczego, a to wszystko i tak się źle pokazuje sdniouiwmmeneucmso -.-''

Do następnego xx

Kim:

                          

Lena :