#25

Gdy przekroczyłam próg drzwi ujrzałam pełno balonów, ciast oraz ludzi z całej tej firmy. Nie rozumiałam o co chodzi. Tym bardziej, iż na ścianach były porozwieszane napisy dotyczące mojej osoby.

' Będziemy za Tobą tęsknić Lena ' ; ' Miło nam się z tobą pracowało ' ; ' Kochamy Cię ' etc.

Nagle podleciała do mnie Gabi z dwoma kieliszkami szampana w ręku. Jednego dała mi, a drugiego zostawiła dla siebie.

- Jaka szkoda, że już cię nie będzie, ale nareszcie to zrobiłaś ! Będę cholernie tęsknić. Pamiętaj o mnie i nie zapomnij proszę - uśmiechnęła się lekko niepewnie

- Ale Gabi ! Co się dzieje ?! Gdzie ja odchodzę ?! - zapytałam kompletnie nie będąc w temacie

- No przecież kazałaś donieść twoje wymówienie Harry'emu no i niestety to zrobił, choć rozumiem..wiem, że boisz się Sean'a, zresztą nie dziwię ci się, lecz pamiętaj ... cokolwiek byś nie zrobiła ..będę po twojej stronie - posmerała mnie po ramieniu

- Ach, a więc o to tu chodzi. Dziękuję Ci Gabi. Nigdy o Tobie nie zapomnę. - uśmiechnęłam się lekko

' Niech no ja tylko go dorwę, a uduszę ' - pomyślałam

- To co ?! Wznieśmy toast za Lenę ! - ktoś krzyknął

- Za Lenę ! - teraz już każdy krzyknął

Każdy podniósł swój kieliszek w górę i co po niektórzy stuknęli ze sobą je, wypijając za moje zdrowie. Duża część personelu starała się zamienić ze mną ostatnie parę słów. Nawet dyrektor mi podziękował za pracę tu i takie tam różne inne pierdoły. I tak zleciała około godzina.

- Lena ... spakowałam twoje rzeczy do pudełka. Nie chciałam, byś się zbytnio męczyła czy coś, więc zrobiłam to za ciebie - oznajmiła Gabi

- Dziękuję słońce. Jesteś kochana - objęłyśmy się

- To .. dziękuję wam wszystkim za to. Będę tęsknić ! - krzyknęłam do nich po raz ostatni

Zabrałam ze sobą pudełko z moimi rzeczami oraz udałam się na dół.

Co ten idiota Harry wymyślił ?! No normalnie miałam ochotę go zabić. Gdzie ja teraz znajdę pracę ?! Jak im zapłacę za pokój ?! Nie chciałam być na ich utrzymaniu ! I tak zbyt wiele dla mnie robią.

Idąc chodnikiem zauważyłam obok pustą taksówkę, a że niesione przeze mnie rzeczy były dość ciężkie złapałam wóz. Wsiadłam, podałam adres oraz po niecałych dziesięciu minutach znajdowaliśmy się pod willą.

Zapłaciłam i wysiadłam stamtąd. Z pudełkiem udałam się prosto do salonu. Tam o dziwo, ale i na szczęście każdy domownik siedział.

Stanęłam w progu.  Z tego, iż w pudle nie znajdywało się nic szklanego rzuciłam je na podłogę z hukiem. Każdy automatycznie spojrzał w moją stronę. Stanęłam z założonymi rękoma na klatce piersiowej.

- Hej Lena, już wróciłaś ? Przecież dopiero cię tam zawiozłem - powiedział trochę zdziwiony Lou

- Macie mi coś do powiedzenia ? - zapytałam

Z tego, że znałam prawdę, chciałam zobaczyć czy Harry od razu się przyzna, czy będzie udawał idiotę.

- Chłopaki mamy jej coś do powiedzenia ? - zapytał Liam patrząc zabójczo na pozostałą czwórkę

- ee .. no ten .. no chyba nie - odpowiedział Niall

- Ładną mam fryzurę ? Dwie godziny ją dzisiaj robiłem - odparł dumny Zayn

- Tak, tak - odpowiedziałam ze śmiechem

- Harry  ? - zapytał podejrzliwie Louis

- No ? - mruknął Hazz unikając kontaktu wzrokowego z kimkolwiek z nas

- Czemu nic się nie odzywasz ? - ponownie zapytał Louis

- A co mam mówić ? - zapytał Loczek bawiąc się ciastkiem, które położył sobie na oku

- Gówno. Jak nie wiesz co ! - wybuchłam

- Lena, spokojnie. Co się stało ? - zapytał Liam

- Ten debil, kretyn, pajac, frajer - zaczęłam wymieniać wyzwiska pasujące do Harry'ego

- Do rzeczy - pospieszył mnie Zayn

- Ten ..ugh .. zwolnili mnie z pracy, a dokładniej KTOŚ - nacisnęłam na to słowo - zaniósł moje wymówienie ! - uśmiechnęłam się sztucznie - Możesz mi powiedzieć z czego ja teraz będę żyć ?! Jak ja teraz mam wam zapłacić za to, że mi udostępniacie ten pokój i wszystko inne ?! - przeczesałam rękoma nerwowo włosy

- My jesteśmy, masz z czego żyć. I przerabialiśmy już ten temat. Nie musisz nam płacić za ten cholerny pokój ! - krzyknął Hazz

- Nie raczyłeś mnie chociaż zapytać czy możesz to zrobić ?!

- Doskonale obydwoje wiemy, że byś się nie zgodziła.

- Po co to zrobiłeś ? - zapytałam

- Nie chciałem żebyś więcej pracowała z tym dupkiem !

- Ten dupek gwarantował mi każdego miesiąca wypłatę !

- Rozmawiałem z Paul'em - oznajmił spokojnie

- A co mnie to obchodzi ?! - krzyknęłam

- Zgodził się żebyś była naszym osobistym fotografem !

-  I jak ty to sobie wyobrażasz ?!

- Normalnie. Będziesz jeździła z nami na koncerty, w trasy, robiła zdjęcia, a później albumy ze wszystkich koncertów.

- Jesteś nienormalny ! Najpierw zwalniasz mnie z pracy, a później jeszcze załatwiasz mi kolejną i to bez mojej wiedzy !

- W tej przynajmniej coś zarobisz i nikt nie będzie się do ciebie dobierał ! - zrobiłam wielkie oczy 

- Następnym razem uzgadniaj takie rzeczy ze mną !

- Moment .. jak to ' dobierał ' ? - zapytał Niall zaciekawiony naszym dialogiem

- No tak. Pieprzony dupek się do niej dobierał. Pewnego razu gdybym tam nie przyszedł nie wiem do czego by doszło - powiedział na jednym tchu wkurzony

Każdy zrobił wielkie oczy ze zdziwienia. Nie dziwie im się. Ale Harry ..po co on im tak to powiedział ? Gdybym chciała, sama bym to zrobiła.

Jedynie Louis po prostu spojrzał na mnie ze współczuciem, on na pewno wiedział o tym dłuższy czas, bo Hazz mu powiedział. Cieszę się, iż  nie wypytywał mnie o nic, nie jestem na niego o nic zła. Zrozumiał, że to nie jest dla mnie łatwy temat do rozmów. Chłopcy na szczęście również nie zaczynali zbędnej w tamtym momencie dyskusji. 

- Ale pojedziesz jutro ze mną na ten ślub ? - zapytał łagodnie

Zmroziłam go wzrokiem po czym odpowiedziałam.

- Zobaczymy.

Wzięłam pudełko i udałam się do swojego pokoju. Z braku zajęcia w końcu wzięłam się za rozpakowywanie walizek. Na każdą z półek kładłam poskładane ciuchy. Każdej części mojego ubrania znalazłam swoje miejsce w garderobie.

Po godzinie wszystko było jak trzeba. Uporządkowałam również moje zdjęcia i Louis'a. Najlepsze z nich wzięłam przykleiłam na ścianę w kształcie serca.

Przez ten czas kiedy byłam zajęta 'sprzątaniem ' dużo myślałam nad tym co zrobił Harry. Jednak nie było to takie złe. W końcu ..załatwił mi o wiele płatniejszą jak i przyjemniejszą pracę niż miałam dotychczas. Nie oznaczało to jednak, że mnie tym nie wkurzył.

Dlaczego on takie sprawy podejmuje sam ?! Przecież to moje życie ! Zaczyna mnie bardzo irytować ta jego nadopiekuńczość. Do mojego pokoju nagle wparował Louis.

- Hej mała. - powiedział słodko

- No, co tam ...duży ? - zaśmiałam się

- Wiem, że jesteś pokłócona z tym ..yy ..debilem, kretynem, pajacem, frajerem i tak dalej, ale MUSISZ z nim pogadać - powiedział poważnie

Oczywiście Louis musiał mieć rację. Nienawidziłam kiedy ją miał, to było takie wkurzające uczucie. Na dodatek jeszcze  to ja musiałam iść do Harry'ego i go przeprosić !

- Zrobię to kiedy indziej ..może jutro, pojutrze ?

- Jutro albo pojutrze będzie za późno. Masz iść TERAZ ! - podkreślił

- Lou proszę ..nie dziś - zrobiłam błagalną minę

- Dziś moja droga.

- Wiesz jaki jesteś wkurzający ? Przecież może to poczekać do jutra, nic się nie stanie - powiedział obojętnie

Louis się nic nie odezwał tylko otworzył drzwi na oścież od mojego pokoju i czekał aż wyjdę samowolnie. Wiedziałam, iż nie odpuści, więc wstałam z łóżka oraz wyszłam z pokoju mijając chłopaka ' morderczym ' spojrzeniem. Louis stał w progu mojego pokoju i patrzył czy wejdę do pokoju Haz czy też nie.

Stanęłam przed jego drzwiami. Spojrzałam na Louis'a znów błagalnym spojrzeniem, by jednak odpuścił. On jednak zrobił znaczącą minę, że muszę to zrobić. TERAZ.  Zapukałam więc do jego drzwi i weszłam do pokoju.

Siedział na łóżku z telefonem w ręku. Gdy mnie zobaczył, lekko osłupiał. Na pewno spodziewał się każdego, tylko nie mnie.

- Stało się coś ? - zapytał

- Nie, to znaczy tak - odpowiedziałam speszona

Cholernie bałam się jego reakcji. Usiadłam delikatnie na łóżku Haz, spuściłam głowę w dół oraz zaczęłam nerwowo bawić się palcami.

- Bo wiesz .. wtedy przed sklepem zrobiłam coś głupiego - zaczęłam

- To znaczy ? - zapytał dociekliwie

- Bo oni zaczęli o nas mówić, że jesteśmy parą, że coś tam i się wkurzyłam, powiedziałam, że to prawda, a teraz piszą o nas prawie wszędzie - powiedział na jednym wdechu  patrząc na moje ręce

Jednak kiedy skończyłam swoją wypowiedź spojrzałam na niego.

Z jego twarzy nie mogłam wyczytać żadnych emocji, lecz na pewno nie były one jakieś nadzwyczaj cudowne.

*****************************************************************
Heeej wam ^^
Jest i nowy badziewny rozdział :)
Przepraszam, że taki krótki ;/
Dziękuję za wszelkie komentarze <3
Do następnego xx



Harry :



                   



Zdjęcia na ścianie :


            



Zayn :